Gentse mokken

Bakmateriaal:

• ovenbakplaat,
• belegd met bakpapier

Deeg voor circa 22 stuks:

• 250 g tarwebloem, patent
• 100 g bruine suiker
• 1 theel. bakpoeder (2 g)
• 1 ½  theel. gemalen anijszaad
• ½  theel. gemalen kaneel
• snuf zout
• 150 g boter op kamertemperatuur

Print dit recept

Bij mokken denk je niet meteen aan koekjes, eerder aan pruilen of een fors formaat kop. Ik heb dat woord dus eens opgezocht in het Woordenboek van de Nederlandse Taal: In West Vlaanderen: ‘macaronvormig koekje van peperkoekdeeg gebakken’ (1873). En: mokken zijn in Groningerland ‘kleine ronde koekjes van meel en stroop’. In het Hoogduits heb je mocke – klomp (mischien verwant met mokkel, want een mokkel is een struis meisje). Maar het Nederlands kent mocke ook als ‘vrouw van lichte zeden’. In Gent beweren ze dat ‘mokke’ een meisje of liefje aanduidt. Zoiets als Arnhemse meisjes dan? Het blijft gissen, net als overigens wat het beste recept is. Want je hebt ze met stroop en gemalen witte kandijsuiker, met bakammonium of met bakpoeder. Sommige mensen maken bolletjes en drukken die plat, anderen houden het op plakjes van een rol. Tja, er zijn allerlei meisjes nietwaar? Over éen ding zijn ze het eens: anijs moet erin.

Daarvoor las ik de volgende verklaring. Het waterrijke Gent was vroeger vaak vergeven van de muggen. Met de heftige geur van anijs en kaneel probeerde men die te verjagen. En zo komt het dat veel Gentse lekkernijen daarnaar smaken. Een kleine speurtocht naar de werking van anijs wijst  uit dat het kruid goed zou zijn voor van alles: opgeblazen buik,  bijslaap en wrijfmiddel tegen schurft. Maar niet tegen muggen. Kan het ook zijn dat anijs gewoon lekker smaakt? Vraag dat maar eens aan de Fransen (Pastis) of de Grieken (Ouzo)!