Wittekool met limabonen

Voor twee:

• 2 eetlepels olijfolie
• 1 grof gesnipperde ui
• 2 theelepels dilzaad
• 1 winterwortel in plakken
• 100 ml slagroom
• 100 ml groentefond
• (of ¼ maggigroentebouillonblokje uit een pakje,
• opgelost in 100 ml kokend water)
• peper, zout
• ongeveer 300 g wittekoolbladeren
• blik limabonen, uitlekgewicht 225 g
• gedroogde tomaten op olie in stukjes
• blaadjes platte peterselie

Print dit recept

Een gerecht waarbij ik moet zeggen: kijk of u wortels en kool gaar genoeg vindt. Dat is precies de manier waarop er altijd gekookt is. Pas geleden hoorde ik van de partner van een fantastische kok, die even uit de roulatie is: ‘als ik hem vraag hoe lang moet dat dan opstaan?’, zegt hij ‘dat proef je toch’? Natuurlijk blijft het zo dat je de kooktijd ongeveer wilt weten. Maar tegenwoordig zijn we in ons haastige bestaan zelfs in de keuken slaven van de klok geworden. Hoe rustgevend ging dat lang geleden. Neem bijvoorbeeld de Late Middeleeuwen. Toen had je enkel de kerkklok, die opriep tot de getijdemissen en die ook nog eens ongelijke uren aangaf op het ritme der seizoenen. Men kookte op het gevoel of met een zandloper, of naar de lengte van een gebed, ‘een paeter noster lanck’. Je had er zo geen omkijken naar. Maar dan moest je natuurlijk wel in het mondeling overgeleverde recept geloven. En geloven deed men toen nog.