Boronía

Voor twee:

• 1 aubergine
• 1 grote rijpe bakbanaan
• 3 eetlepels olijfolie
• 4 bosuitjes
• 1 rood pepertje
• 1 teen knoflook
• half-liter-blikje tomatenstukjes, uitgelekt
• zout
• 25 g kokosmeel

Erbij:

• 100 g basmatirijst
• 2 eetlepels rozijnen
• zout
• 100 ml kokosmelk

Print dit recept

Veel gerechten hebben een verleden. Dat geldt zeker voor deze Columbiaanse aubergineschotel. Charles Perry wijdt er een heel hoofdstuk aan in Medieval Arab Cookery (2001), dat leest als een sprookje. In december 825 vindt in Baghdad – toen de rijkste stad ter wereld – met onbeschrijfelijke pracht en praal het huwelijk plaats tussen Kafief al-Ma’mun en een zekere Khadīja, bijgenaamd Būrān naar een Perzische prinses uit de 7e eeuw. Wat ze daar aten weten we niet; wel schrijft zo’n honderd jaar later dichter Kushājam over ‘Būrān’s aubergine’. Een vriend van de dichter geeft het recept: in gezouten water leggen, uitlekken, dan bakken en kruiderij erover.. Heel simpel, maar toen was aubergine vrijwel onbekend. Perry – die er ooit mee voetbalde – denkt dat de vrucht juist door dat recept zo populair kon worden. In de dertiende eeuw verandert de naam in ‘Būrāniyya’ en komt er ook vlees aan te pas. Arabieren verspreidden het door hun hele rijk en zo is er in Spanje een versie van Boronía voor de vasten  blijven bestaan, weer anders uitgevoerd in Zuid Amerika. De moskee die 200 jaar na haar dood voor Būrān werd opgericht is verwoest, maar haar naam leeft voort aan tafel.