Pozharsky kotelet

Voor twee:

Groente:

• koolrabi in parten naar behoefte
• 1 bosuitje

Vlees:

• 250 g kipgehakt, bio
• 25 g droog wittebroodkruim
• 1 eetl. slagroom
• (1 dessertl. wodka)
• veel gemalen witte peper
• 1 theel. zout

Paneren en bakken:

• 1 eierdooier
• 1 eetl. slagroom
• 20 g droog wittebroodkruim
• 25 g braadboter

Garneren:

• kersen, cocktail- of verse of kersenjam
• 100 ml kippenbouillon
• of koolrabi-nat
• 50 ml madera
• aardappelmeel
• fijngesneden peterselie

Print dit recept

Wij schrijven begin 19e eeuw. Tsaar Alexander I, keizer van Rusland is op reis met zijn koets. Bij het stadje Torjok aan de Wolga (anderen zeggen: Ostashkov) krijgt hij pech en moet zijn intrek nemen bij de plaatselijke herberg. De volgende morgen bestelt hij zijn traditionele ontbijt: een kalfskotelet. Waard Pozharsky schrikt zich wild, want hij heeft geen kalfsvlees in huis. En dus verzint hij het onderstaande gerecht.  De Tsaar is er zo enthousiast over dat Pozharsky een medaille krijgt. In Torjok heeft nog tot begin 20e eeuw een herberg bestaan die beroemd was om deze koteletten — waar noch een kalf noch een varken aan te pas kwam … En sindsdien zijn ze in de kookhistorie een mooi voorbeeld van prima improvisatie. Wodka en madera zijn er denkelijk pas later bij verzonnen: ook zonder blijft het een interessant gerecht. De Russische traditie kiest voor reepjes koolraap, ik koos voor de altijd verkrijgbare koolrabi…iets lichter van smaak en ook goed te combineren met verse kersen in de kersentijd. Verder denk ik dat huidige keizers ook wel genoeg zouden hebben aan de helft van zo’n ‘kotelet’: gebakken Pozharsky’s laten zich goed invriezen.